SELAM
Profesör Üstün DÖKMEN, toplumumuzun yüz aklarından biri. Halkımız onu TRT televiz- yonlarında yayımlanan KÜÇÜK ŞEYLER programından çok iyi tanır. Ekip arkadaşlarıyla yaptığı programları izlerken kimi kez gülmekten katılır, kimi kez göz yaşlarımızı tutamayız. Onun programları sevgi pınarıdır.
Üstün DÖKMEN bilimsel çalışmalarının yanı sıra şiir de yazar. Onun üniversite öğrenci- siyken yazdığı şiirlerden birinin başlığı SELAM’’dır. Profesör Doğan CÜCELOĞLU’nun İnsan İnsana adlı kitabının başında yer alan bu şiiri, Öğretmenlik yaptığım yıllarda, edebiyat dersine girdiğim sınıflarda ilk ders saatinde öğrencilerimin defterlerinin ilk sayfasına yazdı- rırdım. Şiir şöyle idi:
“SELAM
Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara,
Atlara, otlara,
İnsanlara selam ver.
Ne görürsen selam ver.
Sonra çıkarıp cebinden aynanı
Bir selam da kendine ver
Hatırın kalmasın el gün yanında
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığa,
Bir kısmı seni de sarsın.”
Sonra şiiri öğrencilerimle birlikte anlamaya, yorumlamaya çalışırdık.
Üstün DÖKMEN’in bu şiirini defterine yazdırdığım öğrencilerimden biri, sevgili arkadaşım, meslaktaşım Av. Hüseyin ARSLAN, bu şiiri defterine yazdıktan 26 yıl sonra bir gece beni telefonla aradı. Arkadaşlarıyla bir yemekte imişler. Söz dönmüş dolaşmış, şiire, sonra da Üstün DÖKMEN’in selam başlıklı şiirine gelmiş. Şiirde dillendirilen sonsuz sevgiden, insa -nın kendisi de dahil canlı ve cansız tüm varlıkları kucaklayan hoşgörü ve iyilik dileğinden çok etkilendiklerini söyledi ve ekledi:
“Kendim de dahil, çevremdeki herkesi, her şeyi sevebilme noktasına gelmişsem, bu duygusal gelişmede bu şiirin payı çok büyüktür. Üstün DÖKMEN”in bu şiirini 26 yıl önce defterlerimi- ze yazdırdığınız için teşekkür ederim.”
Bu telefon konuşmasının beni ne kadar mutlu ettiğini anlatmayacağım.
Günlük yaşama savaşımımız içinde ne kadar yorgun düştüğümüzü, ne kadar kırıcı, incitici, hoşgörüsüz, karamsar ve umutsuz olabildiğimizi her birimiz kendi yaşadıklarımızla biliriz.
şiirin güzeli, hası böyle zamanlarda bile bizi yüreğimizden tutarak içinde debelendiğimiz karanlıktan, karamsarlıktan çekip çıkarır, aydınlığa iletir. Yeter ki elimizin altında ya da bel- leğimizde Üstün DÖKMEN’in SELAM şiiri gibi, hayatta sevgi diye, dostluk diye bir şeyle-
rin, hem de çok önemli bir şeylerin varlığını ve gücünü hatırlatan şiirler bulunsun.
İnsanın, karşılaştığı olumsuzluklardan, yoksunluklardan, yoksulluklardan, engellenmelerden, saldırılardan etkilenip zaman zaman umutsuzluğa, karamsarlığa düşmesi, içinin daralması, hatta yüreğinin kin ve nefretle dolması kaçınılmazdır. Böyle durumlarda ne rahat uyku uyuyabilir, ne gülümseyebilir, ne de güzellikleri fark edebiliriz. Karamsarlık. hoşnutsuzluk, kin ve nefret duygularını pekiştirmek, sorunlarımızın çözümünde hiç işe yaramadıktan başka, yaşamımızı da cehenneme çevirir. Bu ruh haliyle geçirdiğimiz zaman dilimini gerçekten yaşanmış sayabilir miyiz? Ömrümüz kendi yüreğimizde yarattığımız cehennemde harcanabilecek kadar uzun mu? O halde en iyisi yaşam koşullarının içimizde yakabileceği cehennem ateşini daha alevlenmeden söndürmeye, bir yandan karşılaştığımız güçlükleri, olumsuzlukları aşmaya çalışırken bir yandan da selam şiirinde önerildiği gibi kendimiz de dahil olmak üzere çevremizdeki tüm canlı ve cansız varlıklarla barışık olmaya, her şeyde kendince bir güzellik, selamlanacak, sevilecek bir yan bulmaya çalışmalıyız. Bunu yapabilirsek, dünyanın gerçekten de daha güzel, daha yaşanası bir yer olduğunu, başlayan her günün içimizi taptaze bir yaşama sevinciyle doldurduğunu görürüz.
Size ve iyi ve güzel olan her şeye, herkese selam!